روانشناسی تحصیلی نقش مهمی در بهبود عملکرد آموزشی دارد، زیرا با مطالعه و تحلیل رفتارها، فرایندهای ذهنی و عوامل محیطی مرتبط با یادگیری، به ارائه راهکارهایی برای افزایش بهره‌وری و کاهش موانع آموزشی می‌پردازد. یکی از جنبه‌های کلیدی این علم، درک سبک‌های یادگیری متفاوت است. هر دانش‌آموز شیوه‌ای منحصر به فرد برای یادگیری دارد؛ برخی به یادگیری بصری و برخی دیگر به یادگیری شنیداری یا تجربی واکنش بهتری نشان می‌دهند. روانشناسی تحصیلی با شناسایی این سبک‌ها کمک می‌کند که روش‌های آموزشی متناسب با نیازهای فردی تنظیم شود.

علاوه بر این، روانشناسی تحصیلی به شناخت و مدیریت عوامل روانی که بر یادگیری تأثیر می‌گذارند، مانند اضطراب تحصیلی، افسردگی و افت انگیزه، کمک می‌کند. با استفاده از روش‌های علمی، می‌توان این مشکلات را شناسایی و با روش‌های موثر درمان یا کنترل کرد تا یادگیری بهتر و مداوم‌تری صورت گیرد. به طور مثال، آموزش مهارت‌های مدیریت استرس و بهبود تکنیک‌های مطالعه می‌تواند اضطراب تحصیلی را کاهش دهد و در نتیجه عملکرد دانش‌آموز را بهبود بخشد.

روانشناسی تحصیلی همچنین به معلمان و والدین ابزارهایی ارائه می‌دهد تا بتوانند به بهترین شکل با دانش‌آموزان تعامل کنند. بهبود روش‌های تدریس، ایجاد محیط‌های یادگیری حمایتی و توجه به نیازهای روان‌شناختی دانش‌آموزان از جمله مواردی است که می‌تواند عملکرد آموزشی را تقویت کند.

در نهایت، روانشناسی تحصیلی با تمرکز بر توانمندسازی دانش‌آموزان، به آن‌ها کمک می‌کند تا مشکلات یادگیری خود را بهتر درک کنند و استراتژی‌های مناسبی برای بهبود عملکرد خود به کار گیرند. این علم نه تنها در موفقیت تحصیلی بلکه در رشد شخصی و اجتماعی دانش‌آموزان نیز تأثیر بسزایی دارد.